Komedi

Tüm dünyada Tanrının Kulesine tırmanmak için 12 yol vardı ve efsanelere göre bu 12 yol efsanevi ölümsüzlük yolunda doğru rehberlik ediyordu. Fakat, Tanrının Kulesindeki bu yollar çok uzun ve sonsuzdu. Antik dönemlerde birçok dövüş sanatı türü vardı ama maalesef dünya korkunç değişimler yaşandı, ve sadece 3 tanesi kaldı: Ateş Ejderha ve Yıldız dövüş sanatları. Nesiller boyunca bu üç dövüş sanatının uzmanları ölümsüzlük yolunu aradı. Bir yıldız dövüş sanatlarını yürütürken yolculukta, en yüksek tanrı olmayı planlıyor.

Madenleri kullanabilme hakkı için savaşan aile büyükleri, prens öldürmesi için suikatçi yollar, hayatta kalma başarısır ama meridyenleri yok olur. Ancak annesinden yadigar kalan kan yüzüğü sayesinde cehennem kulesine girer ve daha önce kimsenin kullanamadığı Kılıç, Tao’yu inşa etmek için bir yöntemi ele geçirir. Bu, hem kız kardeşini hem de kendini korumak için yaşamak ve içmiş bir adamın hikayesi.

En güçlü insanın başından geçen bir zaman yolculuğu hikayesi. “Bana bu şansı adi tanrılar vermiş olsa bile, fırsat fırsattır. Madem ölmek istiyorlar, onları öldüreceğim.” Hayatta kalan son insan, Zephyr. İblislerle olan mücadelesi yenilgiyle sonuçlandı ve tanrılar ona zamanda 10 yıl geriye gitme şansı verdi. İnsanlardan her şeyi alan iblisler ve insanlara izlemeye değer varlıklar olarak gören tanrılar. Bu sefer hepsini parçalara ayıracağım.

İyiymiş gibi, zayıfmış gibi ve zavallıymış gibi davranarak okuyucuyu öfkeden kudurtan kötü karakterin, Gabriella Nashiret’in, bedenine sahiptim ve önceden belirlenmiş ölümümden kaçmak için kuzeyin büyük dükü Ernest Kassel Eques’e sözleşmeli evlilik talebinde bulundum. Uzakta yaşadığım üç yıl oldukça güzeldi. Her ne kadar ölümümle sonuçlansa da… “Bir sonraki hayatımızda tekrar karşılaşırsak lütfen benimle tekrar evlen.” Tekrar reenkarne olduğumdaysa ölümüme sebep olan ailenin kızı olduğumu öğrendim.

“Günah… Bu bana yakışan bir kelime, sana değil.” Büyüleyici, tiz bir ses kulaklarımda çınladı. Sanki bir mağaradan geliyormuş gibi ağır ve derindi. Şeytani, erkeksi bir sesti; bir mağaradan gelen derin bir gümbürtü gibiydi. Lily onun sesinin öfkesini dizginliyormuş gibi çıktığını fark etmemiş gibiydi. Onun sesini ilk kez duyuyordu. “Söyle bana. Bugünkü düğünümüze kadar kimin yasını tutmaktaydın?” Lily’nin üzerinde boydan boya rahatsız edici ve çirkin bir kumaşla kaplanmış düz siyah bir elbise vardı. Gerçekten yas tutuyor olsa bile, bu kıyafet fazla abartılıydı. “Savaş sırasında ölen ilk kocan için mi? Yoksa yakın zamanda ölen ikinci kocan için mi?” “Durum öyle değil. Ben gerçekten… Ah!” Dört ayak üzerine düşene kadar onu ters çevirdi. Bir el acımasızca elbisesinin içine girdi. Sert kumaşın kırışma sesi çığlığına eşlik etti. İç bölgelerine dokunulmasının ne anlama geldiğini biliyordu. Dük onu saçlarından sıkıca tutup başını kaldırmasını ve duvardaki kutsal eserleri ve heykelleri görmesini sağlarken gerginlik ve korku içinde kıvrıldı. Vicdanı irkildi. Lily gözlerini kapattı ve dükün sesi bir kez daha bir ceza gibi yüreğini delip geçti. “Yoksa üçüncü kocanın ölümünü mü düşünüyordun?” Dük Vladislav de Winter, bugün itibariyle Lily’nin üçüncü eşiydi. Düğünlerini tam da bu şapelde yapacaklardı. Adamın parmakları beklenmedik bir şekilde Lily’nin kalçalarına ulaşırken Lily soruya cevap veremedi. Kalın ve erkeksi elleri vücudunun üzerinden gezip özel bölgesine ulaşınca, bedeninden bir elektrik akımı geçti.