Aksiyon

R dereceli bir aşk fantazi romanı dünyasında reenkarne olmuş gibiyim. Ve sadece sıradan bir karakter olarak değil, hayatını çılgın erkek başrolde kaybeden cadı olarak! Neyse ki, ana karakterlerin doğup rollerine girmesine kadar uzun bir 200 yıl var. Artık hayatım yakın bir tehlikede olmadığına göre, ölümden kaçınmanın yollarını aceleyle düşünmeli miyiz? Ancak, “yakın tehlikeden korunmak” için geçireceğim zamanla ilgili çok önemli bir ayrıntıya dikkat etmemiştim. 200 yıl hiçbir şekilde kısa bir bekleme süresi değildi ve erkek başrolün daha genç versiyonu karşıma çıktığında, orijinal romanın olay örgüsünü tamamen unutmuştum! Oh, her neyse, şimdi bu noktaya geldiğine göre, hayatta kalmanın tek yolu, erkek liderliği aklı başında ve istikrarlı bir yetişkine yükseltmektir! Zorba erkek başrolün elinden ölümden kaçınmanın ilk adımı, bu aşırı derecede korkmuş çocuğun hayatını değiştirmektir. “Birdenbire kapınızın eşiğine gelmemin sizin için çok sakıncalı olmalı, üzgünüm. Bana gitmemi söyleyebilirsin, iyi olacağım. ” “Saçmalık. Senin gibi küçük bir çocuktan rahatsızlık duyabilecek birine benziyor muyum? Ayrıca, gitmen söylense bile iyi olacaksın derken neyi kastediyorsun? Geri dönecek bir yerin yok, evlat. ” Küçük çocuk gözyaşlarına boğuldu. “Ah, bu o kadar değil.” Küçük çocuk hıçkırırken cadının kendi kendine düşündüğü buydu.

Geçici işçi Yu Xiaobei, kız kardeşinin yüksek ameliyat masraflarını ödemek için gizemli bir arenaya girdi, ancak sonuna kadar hayatta kalmanın ödülünün küresel ekonominin lideri olan dünyanın en iyi finans grubunun sahibi olduğunu öğrendi. Beklenmedik bir şekilde, tek oyuncu o değildi. Aldatmacalar ve korkunç canavarlarla karşı karşıya kalan Yu Xiaobei, heyecan dolu ölüm oyunlarının her turuna katılır. Gizli zevkine göre, beklenmedik bir hediye kahramana hedefinin ulaşılamaz olmadığını gösterir!

Dünyanın sonunu durdurmak için tek umut olarak, Kendimi feda etmem için bana baskı yapan herkesle 99 hayat yaşadım. Umarım bu hayat benim son hayatım olur…! “Bir kadın doğar!” 100. yaşantıma başladım. Bana kahraman muamelesi yapacaklar ve beni yine feda edecekler. Düşündüğüm buydu, ama— “Sağ salim doğduğun için teşekkür ederim.” “Abla senin için dem’i alacak!” “En küçüğümüzün de gülümsediğini görebilir miyim?” “Hey küçük bebeğim, beni özledin mi?” Bu hayat biraz garip.

R-19 romanına reenkarne olduğumu anlıyorum ama o neden böyle? “Hav! Hav! Hav! Hırrrrr…” Bu adamın bir hayvan gibi davranmasına neden olan bir lanetin etkisi altında olduğuna inanamıyorum. Üstelik henüz bitmedi, bir anlığına normale döndüğünde… “E-Eğer bana yaptıklarının sorumluluğunu üstlenmeyeceksen bana dokunma!” Bir noktada bu adamla herhangi bir romantik etkileşime giremeyeceğim için rahatladım. Bir yıl sonra… “Bu-Buradan ayrıldığım gün, lütfen…benimle buluş!” Onunla bir kez tanışmış olmak o kadar da önemli olmazdı. Ama sonra hapisten çıktığımda… * “Tekrar hoş geldin, benim sevimli küçük kız kardeşim.” Serbest bırakıldığım gün bir adam yanıma yaklaştı. Meğerse ben kötü adamın kız kardeşiymişim! “Benim yerime hapse girmenin acısını çekmiş olmalısın. Seni bekleyip durdum.” Kahretsin! Abim erkek başrolün baş düşmanı mı? * 3 yıl sonra erkek başrolle karşılaştım. Onu en son gördüğümden tamamen farklı görünüyordu. “Uzun zaman oldu, Iana. Şimdi seni kaçıracağım.”

“Tüm yeteneklerini yiyeceğim!”, “Sikerler böyle uyanış saçmalıklarını”, “Ezikliğin canı cehenneme.” Kim Taehyun’un uyanış aşaması hâlâ devam ediyor. Küçümseme, hor görme ve tacizlerin olağan olduğu bir uyanamamışın serüveni. Siktiğimin eziği… Lanet olası hayat… Kahrolası uyanış… Ve tam o lanet olası ölüm anında, tuhaf bir varlık olan “Kral” ile karşılaştım. Kör edici parlak bir ışıkla, ikinci hayatım başlamıştı. Ama artık eskisi gibi değilim. Çünkü bu sefer ben de bir Uyanmış’ım! Yoluma çıkanları yiyip bitireceğim ve bir daha asla kimseye boyun eğmeyeceğim.

Efsanevi figür, Martina‘nın ölümünden yüz yıl sonra, imparatorluğun annesi, Martina Astina; bir asilzade olarak yeniden doğar. Geçmiş yaşam ve diğer huzurlu rutinleri, bir noktada, canavar olan Theodore Astina‘ya satılır. O gece herkesin ölme beklentisinin aksine o, canavar Theodore‘u evcilleştirmeye başlar ve onun evcil hayvanı olarak görür. “Theo, otur.” “Hav!” Ancak bir gece kısacık anlığına onu öper… “Theo?..” Astina‘nın maskotu… Zavallı canavar kocanın ve kibirli bir eşin gerçek bir eğitim romantizmi!