Han Chao

Penelope Eckart; Dük Eckart‘ın evlatlık kızı ve harem partner simülatörünün kötü karakteri olarak reenkarne oldum. Sorun şu ki, oyuna en zor seviyede girdi ve ne yaparsa yapsın, her seferinde ölümle burun buruna geliyor! Dük Eckart‘ın gerçek kızı ortaya çıkmadan önce, erkek ana karakterlerden birini seçmeli ve hayatta kalmak için mutlu bir sona ulaşmalıdır. Ama bu iki kardeş onunla her zaman, en ufak bir şeyde bile kavgaya tutuşuyor. Bununla birlikte rotaları ölüme yol açan çılgın bir veliaht prens, dişi kurşunla büyülenmiş bir sihirbaz ve sadık bir köle şövalyesi bile var! Ama nasıl oluyorsa, ne zaman çizgiyi aşsa ana karakterler ile olan aşk ölçeri yükseklik gösteriyor! İşte bu çılgın bir harem simülasyonunun içinde tıkalı kalmış Penelope‘un hikayesi.

Orijinal kahramanın hayatını hizmetçi olarak sonlandırmasından bu yana dört yıl geçti. Bir gün yakışıklı bir adam ziyaretine geldi. O adam, eskiden hizmet ettiğim kadına benzeyen bir adam… “Sözümü tutmak için buradayım, Blair. Sonsuza kadar benimle olacağını söylemiştin.” ”Yoksa… Leydim?” Adamın kırmızı gözleri yavaşça kapandı. Köşeyi dönünce başını eğdi ve saçlarımı öpüp fısıldadı. Çok tatlı ve güzel bir sesle ”Artık bana efendi de.” Ne?!..

Her şeyden önce çirkin, asil bir bayanın bedenine reenkarne oldum. Onu küçümseyenlerin dikkatini çekmek uğruna Sylvia Atlante, tüm alay ve saygısızlığın ortasında kendisini “çirkin leydin” olarak tanıttı. Ancak bir gün, zehir içen ve kendi hayatına son veren Sylvia’nın vücuduna reenkarne oldum. Lakin onun gibi yaşamak istemiyordum. “Zengin ve sağlıklıyım, öyleyse neden diğer insanları önemsemem gerekiyor? Bu benim hayatım, istediğim gibi yaşayacağım! ” Sadece sessiz bir hayat yaşamak istemiştim fakat… Yine de, sen benim küçük kardeşimsin ve sen Atlante ailesinin bir parçasısın. Bu aile biraz tuhaf. “Seninle ilgileniyorum, küçük kız kardeşinle değil.” “Sonuna kadar bu bedenin sorumluluğunu almalısın. Yüklenicinin işi bu.” “Ben, Theve Hiddleton, Sylvia Atlante’nin kılıcı olmaya yemin ederim ve her şeyi ona adıyorum.” “Sizi hiçbir zaman rahatsız etmeyeceğim. Bu yüzden lütfen beni yanınızda tutun!” “Bu dünyada bulamadığım hiçbir şey yok. Dolayısıyla sakın benden kaçayım bile deme” Asla temas halinde bulunamayacağımı düşündüğüm yakışıklı adamlar etrafımda dönüp duruyorlar. Herkesin nesi var böyle? Bu Sylvia’nın yaşadıklarından çok farklı değil mi? Yoksa sadece huzurlu bir hayat yaşamak istediğim için olabilir mi?!

Hari, annesini kaybettiğinde Dük Erenst tarafından 7 yaşında evlat edinildi. Erenst‘in üç oğlu tarafından her türlü zulme uğramasına rağmen sonunda evlendiğinde kan ve gözyaşı dolu bu hayattan kurtulabiliyordu. Fakat bu da ne? Uyandığımda berbat geçen çocukluğuma geri döndüm! Bu bir rüya mı? Hmph. Eğer bu rüyadan uyanamayacaksam en azından artık başkalarını çok fazla umursamadan yaşayacağım! Bu şekilde Hari dalalete düşmeye karar verdi! Who Made Me A Princess ile aynı evrende geçmektedir.

Rukia, Shinigami güçlerini Ichigo'ya geçirerek geçici olarak onun güçlerini kullanmasını sağlar. Ancak beklenmedik bir şekilde güçleri tamamen aktarır ve Ichigo, kendisi bir Shinigami olur. Ardından, Ichigo ve Rukia, Hollow'larla savaşan ve ruhları doğru yola yönlendiren Soul Society adlı bir dünyaya girerler. Hikaye, Ichigo'nun Shinigami olarak kendini geliştirmesini, Hollow'larla savaşmasını ve Soul Society'deki entrikalarla yüzleşmesini konu alır. İlerleyen bölümlerde, Ichigo'nun güçleri daha da artar ve kendisini daha büyük ve tehlikeli tehditlerle karşı karşıya bulur. Ayrıca, Ichigo'nun arkadaşları ve müttefikleri de ona katılarak savaşta yardımcı olurlar. "Bleach", Ichigo'nun güçlü düşmanlarla mücadelesini, dostluklarını ve kendini bulma yolculuğunu anlatırken, okuyucuları sürükleyici bir dünyaya sokar.

“Günah… Bu bana yakışan bir kelime, sana değil.” Büyüleyici, tiz bir ses kulaklarımda çınladı. Sanki bir mağaradan geliyormuş gibi ağır ve derindi. Şeytani, erkeksi bir sesti; bir mağaradan gelen derin bir gümbürtü gibiydi. Lily onun sesinin öfkesini dizginliyormuş gibi çıktığını fark etmemiş gibiydi. Onun sesini ilk kez duyuyordu. “Söyle bana. Bugünkü düğünümüze kadar kimin yasını tutmaktaydın?” Lily’nin üzerinde boydan boya rahatsız edici ve çirkin bir kumaşla kaplanmış düz siyah bir elbise vardı. Gerçekten yas tutuyor olsa bile, bu kıyafet fazla abartılıydı. “Savaş sırasında ölen ilk kocan için mi? Yoksa yakın zamanda ölen ikinci kocan için mi?” “Durum öyle değil. Ben gerçekten… Ah!” Dört ayak üzerine düşene kadar onu ters çevirdi. Bir el acımasızca elbisesinin içine girdi. Sert kumaşın kırışma sesi çığlığına eşlik etti. İç bölgelerine dokunulmasının ne anlama geldiğini biliyordu. Dük onu saçlarından sıkıca tutup başını kaldırmasını ve duvardaki kutsal eserleri ve heykelleri görmesini sağlarken gerginlik ve korku içinde kıvrıldı. Vicdanı irkildi. Lily gözlerini kapattı ve dükün sesi bir kez daha bir ceza gibi yüreğini delip geçti. “Yoksa üçüncü kocanın ölümünü mü düşünüyordun?” Dük Vladislav de Winter, bugün itibariyle Lily’nin üçüncü eşiydi. Düğünlerini tam da bu şapelde yapacaklardı. Adamın parmakları beklenmedik bir şekilde Lily’nin kalçalarına ulaşırken Lily soruya cevap veremedi. Kalın ve erkeksi elleri vücudunun üzerinden gezip özel bölgesine ulaşınca, bedeninden bir elektrik akımı geçti.